W naszym NMOW odbył się spektakl z zaprzyjaźnionego Teatru Kurtyna Scenariusz przedstawienia w warstwie merytorycznej związany był ze wskazaniami Ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Tematyka z zakresu przeciwdziałania narkomanii normuje ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Ponadto w świetle ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym zarówno wątki z zakresu przeciwdziałania alkoholizmowi, jak i z zakresu przeciwdziałania narkomanii, są podjęte w oparciu o cele Narodowego Programu Zdrowia na lata 2016-2020.

OPIS SPEKTAKLU:

Z małej, prowincjonalnej stacji kolejowej rusza podmiejski pociąg. Grupka pasażerów, która cierpliwie oczekiwała na nocnym peronie, zaludnia prawie puste przedziały w nielicznych wagonach, które powiozą ich do budzącego się nieopodal miasta. W takiej porannej, leniwej atmosferze rozpoczynają swoje sceniczna życia bohaterowie spektaklu pt: „Ślepy tor”. Jednak każdego z nich do tej szczególnej podróży zobowiązuje rzecz, która się już stała. Przygarbiona staruszka to babcia chłopca, który leży w szpitalu w mieście. Tę podróż odradzali jej wszyscy, bo chłopak w szpitalu ciągle nie odzyskiwał przytomności. Ale teraz to się zmieniło, staruszka wie, że z wnukiem jest już kontakt. Wiezie mu trochę wiejskiego jedzenia, chłopak musi się wzmocnić, bo jednak żyje. Na wiejskiej drodze, nocą, potrącił go samochód. Nieznany kierowca uciekł z miejsca wypadku, chłopca pogotowie zabrało do szpitala, nie dawano mu wielkich szans. Wszyscy szukają kierowcy, ale staruszki to nie interesuje. Wie, że wnuk żyje, a ona teraz oprócz modlitwy zawiezie mu coś zdrowego. Obok w przedziale, nie spuszczając oka z ekranu telefonu, do miasta po swoja życiową szansę jedzie Iza. Dostała od kogoś specjalnego namiar na zdjęcia próbne. Podobno w mieście będzie kręcony teledysk znanego zespołu, szukają statystów, a Iza świetnie tańczy. Tak przynajmniej twierdzi ten ktoś specjalny, ten tajemniczy wielbiciel, który pisuje z Izą na facebooku. Pisał, że jest muzykiem, zna ludzi z branży, a na filmikach, które wysłała mu Iza na jego konto, zauważył u dziewczyny potencjał. Dziewczyna wpatrzona w ekran telefonu ma tylko jeden problem. On pytał, co ona lubi brać. Chce jej zrobić prezent. A Iza, oprócz alkoholu, a w zasadzie piwa pitego w tajemnicy przed rodzicami, nie brała jeszcze żadnych narkotyków w swoim 15- letnim życiu. Teraz, w pociągu, czytając niusy w Internecie, szybko nadrabia zaległości.

Na stacji do pociągu wsiadł jeszcze Mirek. To on jest tym kierowcą, który potrącił wnuczka jadącej obok w przedziale staruszki. W zasadzie nie jest kierowcą, bo ma dopiero 16-cie lat i nie ma prawa jazdy. Ale ono tej nocy nie było potrzebne. Było w lesie piwo, do tego skręty, a potem popisy za kierownicą samochodu ojca kolegi. Mirek nawet nie wiedział, że kogoś potrącił, dopiero później koledzy pokazali mu to na filmiku nagranym w telefonie. Teraz Mirek wsiadł do pociągu, bo w sprawie zrobiło się gorąco i lada chwila do domu może zapukać policja.

Wagony leniwie suną po torach, a pasażerowie zaczynają ze sobą rozmawiać. Jednostajny stukot kół pociągu staje się tłem dramatycznej rozprawy o koszmarze ludzkich emocji, strachu, tchórzostwie. O kłamstwie i odwadze, o lęku przed brakiem akceptacji i sile, którą daje poczucie odpowiedzialności i prawdy o motywach ludzkich wyborów.

„Ślepy tor” stanowi teatralną, precyzyjną wiwisekcję tego, co kładzie się cieniem na kondycji współczesnego człowieka: fałszywej wiary w uniknięcie odpowiedzialności za swoje wybory, traktowania używek jako gwaranta szczęścia, braku szacunku dla wartości i prawa, depersonalizacji wynikającej z zerwania naturalnych relacji międzyludzkich na rzecz sztucznego komunikowania się w Sieci. Jednak dla widza ten spektakl jest swoistym katharsis, po którym przychodzi właściwe zrozumienie pojęcia wolności.

Wartości wychowawczo-profilaktyczne

·Bezpieczeństwo/ profilaktyka zachowań ryzykownych (problemowych)/: postawy aprobujące abstynencję i unikanie substancji psychoaktywnych w wymiarach: emocjonalnym (pozytywny stosunek do abstynencji), poznawczym (dysponowanie wiedzą na temat zagrożeń związanych z używaniem substancji psychoaktywnych)i behawioralnym (nieużywanie substancji psychoaktywnych), aktywna postawa w obliczu trudnych, życiowych problemów, rozpoznawanie zagrożeń cywilizacyjnych, umiejętność dostrzegania konsekwencji swoich zachowań wobec innych, stosowanie w praktyce rekompensowania krzywd, bezpieczne zach społecznościowych oraz metody przeciwdziałania cyberprzemocy, konieczność rozwijania umiejętności psychospołecznych, takich jak radzenie sobie ze stresem, poszukiwanie pomocy, rozwiązywanie konfliktów i przewidywanie konsekwencji własnych działań.

·Zdrowie/edukacja zdrowotna/:, umiejętności radzenia sobie ze stratą i traumatycznym doświadczeniem poprzez wykorzystywanie sposobów mających na celu odzyskanie poczucia sprawstwa i wpływu na własne życie, umiejętności asertywnego radzenia sobie w relacjach z innymi, rozpoznawanie i radzenie sobie z objawami depresji u siebie i u osób w swoim otoczeniu, rozwijanie zdolności do samorealizacji, samokontroli i panowania nad emocjami.

·Kultura/ wartości, normy, wzory zachowań/: postaw prospołeczne i obywatelskie w duchu poszanowania wartości uniwersalnych.