Warunkiem uzyskania poczucia odpowiedzialności jest samoświadomość w zakresie swoich uczuć, myśli i ciała. Człowiek jest istotą aktywną, wpływa na środowisko i ono wpływa na niego. Relacje między jednostką a środowiskiem wyrażają się, między innymi, w pełnieniu ról społecznych. Pozytywna realizacja tego zadania możliwa jest przez uświadomienie sobie przez jednostkę własnych zasobów predestynujących ją do spełnienia wymagań (w tym emocjonalnych) roli oraz do antycypacji konsekwencji wiążących się z pełnieniem lub nie pełnieniem roli. Przyjęcie takiego modelu teoretycznego umożliwiło nam zbudowanie systemu wychowawczego, który koncentruje się na samoświadomości w zakresie emocji, rozwijaniu empatii i przygotowaniu do pełnienia ról społecznych.